The Garage in Amsterdam

Kleurstelling

Uit kleurhistorisch onderzoek kwam naar voren dat voor het gebouw, afgezien van de toepassing van donkere natuursteen in de plint, uitsluitend een pallet van witten en lichte grijstonen was toegepast. Ook aan de binnenzijde. Daarom trok Rijnboutt de lijn door; ook in het interieur domineren glas, wit en grijs. Door het gebouw lopend wordt duidelijk waarom. De bescheiden kleuren accentueren de ratio, de (oorspronkelijke) functie en lichtinval. Vooral op de grijze hellingbaan die de verbinding vormt in het gebouw is dat zichtbaar. “Er zijn diverse ontsluitingen naar de kantoren en om daglicht diep in het gebouw te laten doordringen, zijn in het hart van het gebouw twee atria gemaakt die ook dienen als retourkanaal voor het ventilatieconcept van de kantoorvloeren”, wijst Verheus aan. Tussen de atria is de centrale kern waar bezoekers de lift kunnen nemen en de benodigde technische schachten zich bevinden.”

Maar het meest tot de verbeelding sprekend is de hellingbaan die bezoekers langs de gevels aan de zuid- en westzijde voert en een magnifiek uitzicht biedt op het Stadionplein en Olympisch stadion. Hier creëerde Rijnboutt flexplekken, kleine vergaderruimten en ruimte voor presentaties. “Vroeger werden hier de auto’s naar boven gereden, wij herdefinieerden deze ‘verbinding’. Nu is het een plek van samenkomst en ontsluiting naar de kantoren.”

Transparantie

De transparantie die buiten wordt ervaren komt in veel facetten ook aan de binnenzijde terug. Bijvoorbeeld bij de hellingbaan die door minimalistische stalen puien gescheiden is van de kantoren. “Een van de grootste uitdagingen waar we voor stonden was daglicht in het gebouw brengen”, legt Verheus uit. “Daarom zijn twee atria en nieuwe vides met daglichtkappen toegevoegd.” Daarnaast lopen de scheidingswanden in de kantoren niet door tot het plafond. “Vooral ’s avonds zie je daardoor hoe transparant het gebouw is.” Het effect wordt versterkt door lichtarmaturen te gebruiken die grote lengten overspannen en doorlopen van de gevel aan de straatzijde tot de achterkant van het gebouw. “Lichtlijnen in de lengterichting van het gebouw accentueren de structuur van het casco”, zegt hij daarover. “Bij alle ingrepen in het interieur is er naar gestreefd het unieke en utilitaire karakter van het rijksmonument in ere te houden. Voor de huurders zijn daarom ook nauwkeurige afbouwrichtlijnen opgesteld die het karakter van het gebouw voor de toekomst veilig stellen.”

Ode aan de DS

Terugkijkend op de transformatie van The Garage zegt Verheus: “De kernwaarden van het Modernisme zijn licht, lucht en ruimte. Daaraan ontleent de garage zijn kracht en veelzijdigheid én het stelde ons in staat om op een ontspannen manier verschillende functies op te nemen.” Door zich te verdiepen in Wils kon Rijnboutt bovendien expressie toevoegen, waardoor oud en nieuw onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zoals bij de entree die een ode werd aan de Citroën DS. “Geïnspireerd op het ontwerp van de moderne automobiel en in het bijzonder de Citroën DS van destijds, is de technische uitwerking van de entree uitgewerkt met structureel verlijmde beglazing en afgezoomd met RVS biezen. Hoeken zijn gebogen en van glas. Alle detaillering is waar mogelijk verdekt uitgevoerd.”